Manong Magtataho

walang tigil ang ulan kahapon at ngayon dahil sa bagyong Falcon. kaninang umaga mga alas diyes, habang ako ay nakaharap sa laptop, nakarinig ako ng pamilyar na boses mula sa labas..

"TAHOOOOOO"

bata pa lang kami siya na ang nagbebenta ng taho sa amin. suki kaming magkakaibigan kasi parati kaming nasa labas pag umaga. habang tumatagal at tumatanda na kami, siyempre hindi na kami pala-labas. hindi ko na rin naabutan si manong dahil palagi akong late na kung gumising tuwing weekend at bakasyon. nakakatuwa dahil sa tinagal ng panahon ay andyan pa rin siya. catering to our taho needs! hehe. bilib ako sa kanya, sa walang sawa nyang pagtitinda ng taho at walang sawa nya na pagpunta dito sa subdivision namin. rain or shine, nagbebenta talaga sya ng taho. saludo ako sa effort ni manong at sa mga taong porsigidong magtrabaho kahit delikado ang sitwasyon. sana ay makauwi din sila ng maayos. concerned lang.

ansarap talaga ng taho. lalao na yung mainit-init pa. bukas bibili na talaga ako. ihahanda ko na ang aking barya para hindi na ako kakaripas ng takbo sa kwarto, at tatambay na ako sa gate namin. haha :D

Group Message

   sa isang araw marami akong natatanggap na group message (GM) sa pamamagitan ng text. kadalasan mga quotes ito na may kasamang maikling update sa bandang huli o kaya naman ay pagbati na naayon sa oras o sa okasyon. maging ako ay ganon. ayos lang naman sa akin iyon. nakaka-aliw pa nga e. minsan nag-a-unlitext lang talaga ako para mag-GM sa mga kasamahan ko. papansin lang. gusto ko lang mabahagi ang mga malulupit kong quotes at banat sa kanila.
   kaya naman wala akong karapatang magalit sa kanila sa puro GM nila. at least pinapadalan ako ng GM diba?
   ang isang kinaiinisan ko lang ay yung isa kong kaibigan.pang isang taon yata ang kanyang unlitext. pano ba naman, araw-araw nag-gi-GM. at ang laman ng kanyang mga group message? mga walang kakwenta-kwentang bagay. kung baga ginagawa nyang twitter ang GM. lahat na lang ng gawin nya at mangyari sa paligid nya ay ibinabalita sa lahat. at palaging naghahanap ng kausap. gaano na kaya kakapal ang kalyo nya sa daliri?
   minsan hindi na lang ako magugulat kung mapapadalan ko sya ng text na nilalaman na "IDGAF wag mo na akong itext! i-flush mo na sa kubeta yang cellphone mo!" hahaha. ang sama ko. pasensya na.

Katotohanan

hindi yung pagtanggap sa katotohanan na iniwan ka nya ang pinakamasakit. kundi ang pag-aralan ang paglimot sa kanya kahit alam mo sa sarili mo na hindi mo kaya.

Pasukan Na

ilang araw na lang ay balik eskwela nanaman ako. ambilis talaga ng panahon. hindi pa ako handang magpaalam sa bakasyon. lagi akong nabibitin. hindi pa ako handa sa mga bagyong darating, lumusong sa baha, umuwi ng late at haggard, gumising ng maaga, gumawa ng homework, makinig sa professors, magpakaloka sa mga subjects at marami pang iba. pero ganun talaga. alangan naman hindi ako pumasok? edi walang baon, sayang tuition.
siguro ang gusto ko lang talaga sabihin ay..
ayoko pang pumasok.