Disi-otso

          Noong ika-20 ng Hulyo, 2011 ako ay naging 18 taong gulang na. Legal age ika nga. Pwede na makulong. Sa totoo lang, wala namang espesyal na nangyari. Hindi ako nagkaroon ng special powers, naging kakaibang nilalang o anuman. Sayang. haha.
          Nakaugalian na ng mga Pilipino ang magcelebrate ng Debut tuwing magiging 18 taong gulang ang isang babae. Sweet Sixteen ang counterpart nito sa America. At syempre, hindi ako pahuhuli kaya nagpaparty rin ako. Hindi nga lang tradisyonal na may 18 roses kung saan may 18 na lalakeng magsasayaw sayo isa-isa habang pinapanood ka ng mga bisita mo. Inuman, Sayawan at Kantahan ang nangyari sa party ko. Modern na e. hehe

Photobooth sa aking party. Excited ang lahat. Balik nang balik. 

 Maganda ang regalong ito ngunit hindi naman ako habang-buhay na 18. Pero salamat na rin.

Angry birds na plushie ang regalo ng ilan. ang wirdo dahil aanhin ko naman ang mga ito. Toy Kingdom pa ang balot. Mas gusto ko kasi sa isang regalo ay yung magagamit ko. Pero dahil mabait ako, sige na nga. Buti na lang at hindi lang iyan ang mga regalo. 

          at syempre shot glass ang souvenirs ko!

          Naging masaya naman ang gabi. nakapagenjoy ako kasama ang aking pamilya at mga kaibigan. Sayang lang dahil wala akong boylet. haha!
           Ngayong 18 na ako, marami na akong responsibilidad at ineexpect ng mga tao sa paligid ko na maging mas mature. good luck na lang!
       

Be Better not Bitter

sa mga nakalipas na araw marami ang naganap. mga pangyayaring hindi ko rin inaasahan at mga damdaming matagal ko nang hindi ulit nararamdaman.
lungkot..

hindi ko pwedeng ipaliwanag. mahirap na. pero nakadama talaga ako ng lungkot. pagkalugmok. yung tipong naka-ilang iyak ka na sa isang linggo. na pinipilit mong hindi maging malungkot at pinipilit mo sa sarili mo na manahimik na lang para hindi na mapag-usapan, kaso maraming bagay ang nakakapag-paalala sayo nito. ngumingiti na lang. masakit. pero lagi kong sinasabi sa sarili ko ang mga gasgas na katagang "move on" dahil kung tutuusin nga naman ay baka naman masyado ko lang dinibdib ang mga pangyayari. apektadong-apektado kasi ako.
at sa katapusan nga ng lahat ng pangyayari, natutuwa din ako dahil naganap iyon. marami akong napagtanto e. kaya eto ako ngayon. nagpapaka-deep. narealize ko na kapag nasaktan ka. wala kang magagawa kundi damdamin ito at maghanap ng kausap. mahirap maging malungkot pero mas maganda namang maramdaman na nalagpasan mo din ang hirap.
nagpapasalamat din ako sa diyos kase at least marami akong natutunan. at sa mga kaibigang ibiniyaya niya sa akin, dahil gumagaan ang loob ko pagkasama ko sila.
at sa nakasakit, marunong naman akong magpatawad at lalong hindi ako galit. lahat ng tao nagkakamali at alam kong hindi mo sinasadya. nagkataon lang na naipon na lahat.
pro-tip: mabisa ang yakap. hindi na kailangan ng mga salita. yakap lang. at siguro konting alak na den. HAHA

unti-unti nang bumabalik ang aking kaligayahan. one step at a time.
PUTANG INA ANG SAKIT

o ayan hindi na :D