Be Better not Bitter

sa mga nakalipas na araw marami ang naganap. mga pangyayaring hindi ko rin inaasahan at mga damdaming matagal ko nang hindi ulit nararamdaman.
lungkot..

hindi ko pwedeng ipaliwanag. mahirap na. pero nakadama talaga ako ng lungkot. pagkalugmok. yung tipong naka-ilang iyak ka na sa isang linggo. na pinipilit mong hindi maging malungkot at pinipilit mo sa sarili mo na manahimik na lang para hindi na mapag-usapan, kaso maraming bagay ang nakakapag-paalala sayo nito. ngumingiti na lang. masakit. pero lagi kong sinasabi sa sarili ko ang mga gasgas na katagang "move on" dahil kung tutuusin nga naman ay baka naman masyado ko lang dinibdib ang mga pangyayari. apektadong-apektado kasi ako.
at sa katapusan nga ng lahat ng pangyayari, natutuwa din ako dahil naganap iyon. marami akong napagtanto e. kaya eto ako ngayon. nagpapaka-deep. narealize ko na kapag nasaktan ka. wala kang magagawa kundi damdamin ito at maghanap ng kausap. mahirap maging malungkot pero mas maganda namang maramdaman na nalagpasan mo din ang hirap.
nagpapasalamat din ako sa diyos kase at least marami akong natutunan. at sa mga kaibigang ibiniyaya niya sa akin, dahil gumagaan ang loob ko pagkasama ko sila.
at sa nakasakit, marunong naman akong magpatawad at lalong hindi ako galit. lahat ng tao nagkakamali at alam kong hindi mo sinasadya. nagkataon lang na naipon na lahat.
pro-tip: mabisa ang yakap. hindi na kailangan ng mga salita. yakap lang. at siguro konting alak na den. HAHA

unti-unti nang bumabalik ang aking kaligayahan. one step at a time.
PUTANG INA ANG SAKIT

o ayan hindi na :D